Corrida

Ta gra wywodzi się jeszcze z XVI wieku na terenach dzisiejszej Wenezueli. Na równinach praktycznie nie było dużych złożen złota ani srebra. Z tego powodu kolonizatorzy zajęli się rolnictwem, uprawiając kawę, ryż, trzcinę cukrową i kukurydzę. Nauczyli się także hodować bydło. Kiedy więc kolejny dziki byk odłączał się od stada, kowboj chwytał go za ogon, powodując jego upadek. Następnie niektórzy kowboje zaczęli między sobą rywalizować, kto bardziej efektownie i zwinniej przewróci wielkiego byka. Od 1780 roku "obracanie ogonami bykom" stało się narodowym sportem. Po półtora wieku ta gra została oficjalnie zarejestrowana.

Mimo że korrida uważana jest za bardzo niebezpieczną, mogą w niej brać udział zarówno mężczyźni, jak i kobiety w wieku od 7 do 80 lat. W zawodach uczestniczą w parach, z których jedna podgania byczka. Według zasad gry wygrywa para, która w ciągu pięciu minut zdołała przewrócić byka najwięcej razy. Jednak nie jest to takie proste, ponieważ dorosły byk waży niemal tonę i osiąga prędkość do 60 kilometrów na godzinę. Zgodnie z zasadami, torreador musi wykonywać wszystkie manipulacje nad bykiem siedząc na koniu, więc odgrywał ważną rolę w zawodach.

Zwycięzcy, którzy zajmują pierwsze trzy miejsca, otrzymują znaczną nagrodę w postaci pewnej sumy pieniędzy. Ta suma wystarcza im na zakup nowego domu lub rozszerzenie swojej gospodarki domowej. Ale co jest dla nich równie ważne, torreador zdobywa sławę, którą pamiętają bardzo, bardzo długo. W tamtych czasach, gdy te zawody dopiero się zaczynały, zwycięzcy otrzymywali specjalną wstęgę, którą musieli podarować kobiecie z tłumu widzów. Torreador wybierał kobietę sam, tę, która mu najbardziej przypadła do gustu. Jeśli dama przyjmowała ten wstążkę i zawieszała ją sobie na ramionach, symbolizowało to jego zwycięstwo i było prawdziwą nagrodą dla niego.